SESVanderHave onderzoekt al jarenlang hoe stikstofbemesting geoptimaliseerd kan worden om de suikerbietenteelt duurzamer en efficiënter te maken. Op basis van de stikstofproeven (N-proeven) van de afgelopen twee jaar kunnen enkele belangrijke voorlopige conclusies worden getrokken. Deze resultaten bieden waardevolle inzichten voor telers, ondanks dat de proeven plaatsvonden in relatief late zaaiomstandigheden en natte jaren.
Behoefte aan stikstof: Balans is cruciaal
Het stikstofverbruik van een bietengewas ligt tussen de 180 en 220 kg N per hectare, vooral in de periode van het zes- tot achtbladstadium tot aan de volledige wortelontwikkeling. Dit is de fase waarin de biet optimaal groeit. Interessant genoeg laten de proeven zien dat bij een stikstofgift boven de 100 kg N per hectare er geen significante toename van de wortelopbrengst meer wordt waargenomen. Dit benadrukt het belang van een uitgebalanceerde bemesting.
De stikstofefficiëntie van bieten ligt al redelijk hoog. Dankzij veredeling is de suikeropbrengst de laatste decennia sterk toegenomen, zonder een verhoging van de bemesting. Er wordt dus meer geproduceerd met dezelfde input.
Gevolgen van overmatige stikstofgift
Een te hoge stikstofgift kan negatieve gevolgen hebben voor zowel de suikerbietenopbrengst als de kwaliteit van het gewas:
- Overmatige bladmassa: Aan het einde van het groeiseizoen leidt een teveel aan stikstof tot overmatige bladvorming. Dit gaat ten koste van de suikerproductie.
- Daling van het suikergehalte: Te veel stikstof verlaagt het suikergehalte in de bieten en daarmee de suikerrijkheid.
- Lagere suikeropbrengst per hectare: Door de lagere suikerrijkheid en een minder efficiënte suikerproductie per biet.
- Toename van onzuiverheden: Een stikstofovermaat verhoogt het gehalte aan onzuiverheden in de bieten, wat de verwerkbaarheid en winstgevendheid negatief beïnvloedt.
Milieu-impact: Minder stikstof voor een lagere koolstofvoetafdruk
Uit het onderzoek blijkt dat stikstofbemesting een bepalende factor is in de koolstofvoetafdruk van suikerbietproductie. Het beperken van de stikstofgift kan daarom een aanzienlijke bijdrage leveren aan de verduurzaming van de teelt.
Innovatieve technieken en rassen voor een efficiëntere bemesting
Ons onderzoek toont ook aan dat innovatieve bemestingstechnieken en goed aangepaste rassen kunnen bijdragen aan een efficiënter gebruik van stikstof:
- Rijenbemesting: Deze techniek maakt het mogelijk om de stikstofbemesting met 10-15% te reduceren, zonder verlies van opbrengst.
- Geschikte rassen: Suikerbietenrassen met veel blad en een relatief goede droogtetolerantie lijken beter te presteren bij een lagere stikstofgift. Deze rassen sluiten de rijen sneller, wat zorgt voor een efficiëntere benutting van nutriënten.
- Gevoeligheid voor stikstofovermaat: Sommige rassen reageren sterk op een overschot aan stikstof en krijgen daardoor extra bladvorming, wat ten koste kan gaan van de suikerproductie. Dit benadrukt het belang van een zorgvuldige bemestingsstrategie.
Het onderzoek van SESVanderHave onderstreept het belang van een gebalanceerde stikstofbemesting bij suikerbietenteelt. Een teveel aan stikstof leidt niet alleen tot kwaliteitsverlies en een lagere opbrengst, maar heeft ook een negatieve impact op het milieu. Door gebruik te maken van innovatieve bemestingstechnieken en goed aangepaste rassen, kunnen telers hun stikstofgebruik verminderen en tegelijkertijd de opbrengst en kwaliteit van hun bieten optimaliseren. Zo werkt SESVanderHave aan een duurzame toekomst voor de suikerbietenteelt.